Vredesvliegtuigen

23 Augustus 1945.

Hoera! Hoera! Gejuich! Gevlag!
Ja, nu was het zeker waar!
Vrede! Vrede! ’t Was heus echt,
’t was zo duidelijk en zo klaar!

Ze vlogen heel laag boven ’t kamp,
en gooiden ook pamfletten uit.
’t Stond zwart op wit: “We brengen voedsel,
Obat, kleren! – de strijd is uit!”

Alle twijfel was verdwenen,
men wist van vreugde niet wat men deed.
Geen jappen werden meer bekeken,
vergeten was het ergste leed.

Voor sommigen echter was die tijding
juist het aller zwaarste kruis:
’t Was al te laat, ze lagen reeds
te sterven in het ziekenhuis.

Maar allen, die nog konden lopen,
die juichten luide met ’n lach:
“We zijn gered! Er komt weer voedsel!”
Het was de laatste hongerdag!!