Verhuizing van Karang Panas naar …?

28 november 1944
1000 Hollandse vrouwen en kinderen

Een donderslag bij heldere hemel,
was het plotseling bevel:
“Koffers pakken, weg van hier!
We moeten naar ’n and’re hel!”

Toen aan’t sjouwen met de kisten,
ze moesten alle bij ’t kantoor,
torenhoog daar opgestapeld,
de laatste fut, die ging teloor.

En toen dat klaar was, klonk het weder:
“Terug ermee voor ’t onderzoek!”
Alles moest weer “afgestapeld”,
wie had daarvoor nu nog moed?

De laatste nacht werd niet geslapen,
in die Karang-Panas – hel.
Want we zouden gauw vertrekken,
’s nachts om 2 uur was ’t appèl.

Toen moest ieder flink gaan sjouwen,
Ook als was men nòg zo moe;
Hele zware keukenrommel,
alles moest naar voeren toe!

Sien die raasde en die tierde,
waar hij liep of waar hij stond.
Met een schuimspaan in zijn handen,
sloeg en zwaaide hij in ’t rond!

Hier mag U ons vergezellen,
op deze nachtelijke tocht.
Veilig onder flink geleide,
Als er eens één ontsnappen mocht!!

Waarheen? Dat wist natuurlijk niemand;
maar spoedig zouden wij het zien.
De Lampersari-poort ging open …..
En … ging weer dicht bovendien!..