Toevluchtsoord

Vaak hing er onraad in de lucht,
de beste raad die was dan: Vlucht!
Want rust bestond niet in ’t kamp.
dat was voor veel de grootste ramp.

Zat j’op de brits, Dien dreef met geweld,
met zweep of stok je naar het veld.
Nu hadden wij een toevluchtsoord,
daar baden we tamelijk ongestoord.

Dat net van lijnen kon niet deren,
’t diende om ’t opgejaagd te weren.
Daar liep men niet zo in de gaten,
en werd men meer met rust gelaten.

Al zijn hier angstige uurtjes gesleten,
dit “bidtuintje” zullen we niet licht vergeten.