Matrassen / Bultzakken

Weet u waar Moeder die bultzak gaat brengen?
Ze moet bij die oude heertjes daar zijn!
Het liggen op de harde planken der britsen,
doet hun vermagerde leden zo’n pijn!

Matrassen, die mochten we hebben van Nippon,
toen we van Malang verhuisden hierheen.
We moesten ze leggen, vlak vóór onze woning:
Matrassen genoeg! – voor elke persoon één.

Eerst enige dagen op planken geslapen,
toen een gejuich: “De matrassen zijn hier!”
Gauw aan het zoeken, de namen gekeken,
wij met ons twintig, ontvingen er slechts vier!

En zó was het ook bij de andere mensen,
met vijf moest men slapen op éne matras.
De andere zijn nooit of nimmer verschenen,
wat wel ’n grote teleurstelling was!

Gauw ging men toen aan ’t naaien en vullen:
van één werden vijf zo’n matrasjes gemaakt.
Niet minder dan duizend, zijn er vervaardigd,
vóórdat de bultzakfabriek heeft gestaakt.

Zag Moeder zonder matras iemand liggen,
dan werd gauw ’n bultzak van ’n Zuster “genjoost”.
“Want”, dacht ze, “daar komt toch wel ’n nieuwe”,
en hoevelen werden er daardoor getroost!

Na enige maanden zijn al deze heertjes,
naar ’n nieuwe verbanning te “Bangkong” gebracht.
daar hebben het, van die 150 mannen,
er twee of drie levend afgebracht.